Besluiten bij onzekerheid: verzamel veel verschillende meningen

Kun je aangeven als die onzekerheid zo groot is, hoe je dan tot besluiten komt?
Ja, ik ben zelf heel erg geneigd zoveel mogelijk mensen om tafel te zetten...
en zoveel mogelijk verschillende meningen te horen.
Dus dat waren dan soms topeconomen...
van het kaliber Teulings en Van Wijnbergen, bij wijze van spreken.
Soms was het ook natuurlijk internationaal.
Soms waren het gewoon de eigen ambtenaren, maar...
Als je een discussie zo weet te organiseren...
dat iedereen die deelneemt het gevoel heeft dat hun input ertoe doet...
en dat niet bij voorbaat mijn mening er als conclusie uitkomt, om maar wat te noemen...
en daar was ik zelf overigens ook te onzeker voor...
om in die discussies op dat moment daar zo in te gaan.
Dan voelt iedereen zich veilig om met meningen te komen...
ook als dat tegen de initiële mening van de minister in gaat.
En dat doen ambtenaren niet makkelijk.
Sommige dingen die je wel kunt leren ook om ermee om te gaan...
Ik heb, ik weet niet eens meer van wie, maar ik heb aan het begin van mijn carrière...
wel het advies gehad dat je van tevoren heel strak moet bepalen...
waar in je privéleven je media wel toelaat en waar niet.
En die grens moet je keihard bewaken.
Dus mijn kinderen waren verboden terrein voor media...
en ze zijn één keer zonder mijn toestemming gefotografeerd.
Toen heb ik een rechtszaak aangespannen en die heb ik gewonnen.
Tegen Weekend of zo was dat. Opbrengst naar het goede doel.
En later hebben andere politici vergelijkbare zaken verloren...
omdat ze niet consistent waren in het bewaken van die grens.
Die waren eerder met hun eigen kind op de foto gegaan in een krant.
Dan kun je daarna niet klagen als je in de Story of Privé komt. Dat soort dingen.
Dus grenzen vooraf stellen, keihard bewaken. Heel nuttig advies geweest
In dezelfde categorie...
bepaal nou voor jezelf één of twee leuke weetjes over jezelf...
waarvan je zegt: eigenlijk privé, maar iedereen mag ermee aan de slag.
Dan wordt je over de rest niet meer bevraagd.
Dus dat ik Feyenoord-fan ben en dat het altijd ging over Feyenoord, prima.
Weet je, had ik zelf voor gekozen. Dat is goed.
Maar ik heb me nooit in wielerkleding op mijn racefiets laten fotograferen.
Dan wordt het te gênant.
Dus, nou ja, ook een kwestie van grenzen stellen.
Ook niet als voorzitter van de KNWU? -Nee, dat was ik gelukkig toen nog niet.
En ook nu als voorzitter van de KNWU doe ik dat nog niet, nee.
Wat ook belangrijk is, is dat je toch goede voorlichters hebt...
en ik had in ieder geval een goede voorlichter...
die mij van heel veel dingen afhield.
Ik was geneigd op heel veel dingen 'ja' te zeggen en op heel veel dingen in te gaan.
Ik vond veel journalisten, zeker van mijn eigen generatie, ook aardig...
en vond ik leuk en interessant.
En dan wordt het snel te gezellig en dan ga je te veel zeggen.
Dus een beetje afstand bewaren is ook een hele wijze les...
want het is zo'n verleidelijk wereldje.
Dat samen aan de bar van Nieuwspoort staan en dan een biertje erbij...
en voor je het weet zeg je veel te veel en streelt het natuurlijk ook je ijdelheid.
Dat jouw mening kennelijk interessant is en dat ze naar jou komen om iets te weten.
Dus iets van professionele distantie is ook echt heel belangrijk...
om het voor jezelf leefbaar te houden.
Even terug naar uw rol als minister. Hoe keek u toen aan tegen het veld?
Dus kennisinstituten die advies gaven, of ngo's.
Of ja, belangrijke spelers in die omgeving.
Nou, met heel gemengde gevoelens.
In de zin dat ik veel adviezen kreeg van de Wetenschappelijke Raad Regeringsbeleid...
tot en met de Raad van State of specifieke adviesorganen of andere bureaus.
Heel veel adviezen vond ik altijd intellectueel machtig interessant...
en ook als econoom, CPB-analyses vind ik prachtig...
vooral als die precies iets anders zeggen dan wat iedereen denkt. Heerlijk vind ik dat.
Tegelijkertijd zag ik ook wel hoe, met uitzondering van het CPB overigens...
hoe weinig er vervolgens mee gedaan wordt in Den Haag.
Als je in een regeerakkoord een afspraak hebt gemaakt om iets te doen...
laat je je niet van de wijs brengen door een Raad van State-advies...
dat het niet verstandig is, want dan ligt er een politieke afspraak om dat te doen.
En het openbreken van zo'n politieke afspraak is oneindig veel complexer...
dan zeg maar het niet opvolgen van een advies van de Raad van State.
En ja, dat is wel een dynamiek die ik snap.
Dus ik vond de verhalen en analyses vaak reuze interessant...
maar de echt toegevoegde waarde in het politieke handwerk vond ik een stuk minder.